Zırva, saçma, abuk sabuk gibi nitelemelerin niceleri

Kırgınım, belli birilerine değil, kendime kırgınım. Dönüp de kendi yüzüme bakamıyorum, yüzleşemiyorum kendimle. Yüzümden düşen bin parça, beni gören aynaların da benden aşağı kalır bir yanı yok. Kırılganlık; insanlığımızın en önemli niteleyicilerinden biri olmalı, asla sakınamadığımız. Bir bakışla bile kırılmaya müsaitiz, ki sözler kitle imha silahı tesirini gösterir benliğimizde.

Kırılganım; ayna gibi, cam gibi. Dedim, kırılmak kaçınılmaz, ama; nasıl kırılacağım, aklımda en önemli yeri işgal eden sorudur bu. Neşter keskinliğinde mi olacak kırıklarım, kendimle beraber başkalarını da yaralamak için? Tuzla buz mu olacak yoksa parçalar, defalarca dövülmüş ve etkisiz hale getirilmiş? Sıcak çatışma ve soğuk savaş geriliminin son aşamasında, çatlaklar sınıra dayandığında öğreneceğim.

Sağlıklı düşünemiyorum, ergen tipi bunalımlarım mı nüksetti yine? Değilse, ağır da olsa, bir gerileme söz konusu olmalı. Belki de kötü üne sahip sistemin bir becerisidir bu. Sistematik yıkımın üstadı, nesilleri parmaklarında oynatan zalim kuklacı... 21. yüzyılın ilk demlerinde onun tarafından tecavüze uğramıştı zihnim, sözde medeniyetin altın çağında. O medeniyet ki; kuşattığı kaleden kimseyi sağ bırakmamıştır ve eli her daim kanlıdır.

"Ölen ölür, kalan sağlar sağ mıdır?"
"Beyaz adam gelmedi, bize bizden çıkma bir temsilci yolladı."