Uykusu Gelen

Uykusu gelen,fakat uyuyamayan herkes şair midir?
İkilik değilse nedir,bizim arzularımızda kaşıntılar
fikrimizdeki en güzel yavrularımızda urlar koşturan.
uyku geldiği vakit uyumayan kafirdir.
uyku geldiğine uykuyu reddeden bir kavim olsaydık;
hep rüyalarda nefsini susturan
yerimize halk edilecek vardı.
biliyorum içinizi samimi bir hissiyat sardı,
gönlünüze bir vakit girmiş olan,suretiyle bürüdü
bir o tepeye bir bu tepeye koşturdu,
oğlunuzun gözlerine bakıp,cisminizden ipler saldı;
isminize güller karıp;üflenene bir kez daha üfledi
şaire söylendi,katip yazdı,ozan söyledi;
bütün ikiliklerden sıyıran ancak yardı.

süregeldiği yalanları deyişimiz;
olageldiği günaha girişimiz
duravardığı umutsuzlukta kalışımız,
dilegeldiği aşkı her dem söyleşimiz
hepsi ondandır.
peki nedir bizden;uykusuzluyuşumuz.

ikiliğin şanındandır,kavgamızın ben içindeki bende ikilik sandığı.
gönlümüzün;
güneşin denizdeki aksine martıların şiir yazdığı
yalılar aldığı da;
uzaktan hoşsa da mide bulandıran,nahoş deryalarda
kaldığı da doğrudur.
böyle iken neydi kusturan denizler ile şarkılar söyleten deryaları birbirinden ayıran,
uykunun çokluğu muydu,yokluğu muydu?
zihnimize isimler kazımamıza;gölgemize ismetmemize mahal veren;
bir vakit gelip de göğsümüzde salınacağına;
karnımızda hapis olan;
suyun gölgesine varıp ismini söyleyebilecekken;
uykusuz şehvetin köşkünde şarap gibi habis olan,
kimi ikilik dese de o kibirdir.
hak bildirmiştir, o ancak birdir.
dünyaya uzanınca uykusu gelmeyen herkeş şairdir.